Frank Vogt

Frank Vogt (1969) speelt met tijd en ruimte in zijn paintographs. Hij gaat een spel aan met het collectieve geheugen waarbij hij ‘klassieke werken’ naar het heden trekt. Zo steekt hij ze letterlijk en figuurlijk in een modern jasje door zijn eigen handschrift toe te voegen. Frank speelt met elementen van herhaling waardoor de hersenen van de toeschouwer op zoek gaan naar patronen waardoor hun oog langer blijft hangen. De spanning tussen nieuw en oud wordt voortdurend uitgedaagd en zorgt voor een beeld waar spanning en frictie in zit, maar anderzijds ook nieuw leven.